Safar

विजय तेंडुलकर यांच्या नाट्यप्रवासातील एक विशेष म्हणजे त्यांनी वेगवेगळ्या प्रकारच्या आशयांबरोबर त्यांना योग्य अशा आविष्कारपद्धतींचा अवलंब केला किंवा त्या नव्याने निर्माण केल्या. सुरुवातीच्या ‘श्रीमंत’, ‘माणूस नावाचे बेट’ सारख्या नाटकांत त्यांनी पारंपरिक सामाजिक नाटकाचा ढाचा वापरला तर ‘सरी ग सरी’, ‘घाशीराम कोतवाल’, ‘गिधाडे’ किंवा ‘विठ्ठला’ या नाटकांत आशयभिन्नतेनुसार वेगवेगळ्या आविष्कारपद्धती स्वीकारल्या. One of the special features of Vijay Tendulkar's theatrical journey is that he adopted or invented inventive methods that suited him with different types of content. In the early plays like 'Shrimant', 'Manoos Navache Bet', he used the framework of traditional social drama, while in plays like 'Sari Ga Sari', 'Gashiram Kotwal', 'Gidhade' or 'Vithala', he adopted different inventive methods according to the content.