Ranatalya Kavita

‘या नभाने या भुईला दान द्यावे आणि या मातीतुनी चैतन्य गावे / कोणती पुण्ये अशी येती फळाला जोंधळ्याला चांदणे लखडून जावे’ अशी संपूर्ण नवीन, सुंदर शब्दकळा आणि निसर्गाची आशयगर्भ रूपे सर्वप्रथम मराठी कवितेत अवतरली ती ना. धों. महानोर यांच्या कवितेतून. ‘रानातल्या कविता’ हा त्यांचा पहिला कवितासंग्रह. निसर्गाच्या निरावरण सौंदर्याचे अनेक उन्मेष महानोरांनी उत्सकु व रसिक दृष्टीने पाहिले आहेत. इतकेच नव्हे, तर त्याच्या संवेदना त्यांनी जाणल्या आहेत. त्यांचे रानाशी, शेतीशी झालेले सायुज्य शारीरिक व भावनिक अशा दोन्ही स्वरूपांचे आहे. तोच महानोरांचा संपूर्ण अनुभव आहे. हाच अनुभव महानोरांच्या ‘रानातल्या कविता’ या काव्यसंग्रहात आपल्या प्रत्ययाला येतो. It was the first time in Marathi poetry that 'Ya Nabha should give charity to this land and this land should be filled with Chaitanya Gawe / Which Pune comes and the fruit will be covered by the moon and the moon'. wash From Mahanor's poem. 'Ranatalya Kavita' is his first poetry collection. Mahanora has seen many wonders of nature's natural beauty with keen and loving eyes. Not only that, but they have sensed his senses. Their connection with the forest and agriculture is both physical and emotional. That is the whole experience of Mahanora. This experience is reflected in Mahanora's collection of poetry 'Ranatalya Kavita'.