Kalap

प्रसंग मोठा बाका होता, असं मी आता सांगू शकतो. तेव्हा म्हणजे, ती फक्त प्राप्त परिस्थिती होती. आणि मोठ्या माणसांच्या सल्ल्यानुसार, त्यातून बाहेर पडण्याचा तो एकमेव मार्ग होता. तो स्वीकारणं- एवढंच मी करू शकत होतो! तसा विचार केला, तर माझ्या हातात केव्हा नि काय होतं? मी अशा आईच्या पोटीच जन्म घ्यावा, जिचा मृत्यू अन् माझा जन्मक्षण एकच असेल - हे मी कुठे ठरवलं होतं? मी अशा वडिलांचं एकमेव अपत्य असावं, जे वृत्तीनं फकीर अन् कलंदर आहेत... या वृत्तीपायी ज्यांनी पिढीजात वारसाहक्कांना तिलांजली देऊन भणंगत्व स्वीकारलं आहे... हे मी कुठे ठरवलं होतं? आणि त्याच वेळी, देखणेवाड्याचा अन् पिढीजात इस्टेटीचा पुरेपूर उपभोग घेणारे मनुकाका अन् काकू हे मात्र ठार निपुत्रिक ठरावेत, व मोठ्या भावाचा मुलगा त्यांना आपला वारस म्हणून दत्तक घ्यायला लागावा... हे तरी ठरवणं माझ्या हाती कधी होतं? पण घडलं होतं ते सगळं असं !