Mela

दासू वैद्य यांचं ‘लोकसत्ता’मधलं ‘यमक आणि गमक’ हे सदर वाचकप्रिय झालं ते त्याच्या साहित्यिक मूल्यामुळेच. या सदराच्या निमित्ताने वर्षभर त्यांनी लिहिलेल्या लेखांचं ‘मेळा’ हे पुस्तक पॉप्युलर प्रकाशनाने प्रकाशित केलं आहे. खरंतर सादरलेखनाचा हा दासू वैद्य यांचा पहिलाच प्रयत्न. दर आठवड्याला ठराविक शब्दमर्यादेत लेखन करणं संवेदनशील कविमनाच्या वैद्यांना फारसं कठीण गेलं नाही. कवितेत परावर्तित न झालेले अनेकरंगी अनुभव गाठीशी होते, बालपणीच्या कडूगोड आठवणी होत्या आणि हे सारं शब्दांत मांडण्यासाठी आवश्यक असलेली काव्यमय शैली त्यांच्याजवळ होती. असं सारं जमून आल्यावर व्यक्त व्हायला आतुर असलेल्या अनुभवांना शब्दरूप मिळायला फारसा वेळ लागला नाही. वर्तमानपत्रातल्या लेखनाशी जेव्हा वाचकाची नाळ जुळते, वाचक लेखकाच्या अनुभवाशी, विचाराशी एकरूप होतो तेव्हाच सदरलेखन खऱ्या अर्थाने लोकप्रिय होते. अशी वाचकप्रियता वैद्य यांना ‘रंग’ या अगदी पहिल्या लेखापासून मिळाली. या संग्रहात गद्यकाव्य म्हणावेत असे तरल अनुभव देणारे लेख आहेत तसेच आजच्या सामाजिक राजकीय परिस्थितीवर भाष्य करणारे वैचारिक लेखही आहेत. काही गमतीदार आठवणी सांगणारे तर काही वाचकाला अंतर्मुख करणारे लेख आहेत. सर्वांत महत्त्वाची आहेत ती दोन पत्रं, एक तामिळ लेखक पेरूमल मुरुगन यांना उद्देशून लिहिलेलं आणि दुसरं, नाटककार विजय तेंडुलकर यांना उद्देशून लिहिलेलं. म्हटलं तर दोन्ही पत्रांचा परस्परांशी काहीही संबंध नाही, म्हटलं तर आहे. त्यांच्याविषयी लिहिण्यापेक्षा वाचकांनीच ती वाचून त्यांवर विचार करावा हेच अधिक योग्य. Dasu Vaidya's 'Yamak and Gamak' in 'Loksatta' became popular with the readers because of its literary value. On the occasion of this issue, the book 'Mela' of the articles written by him throughout the year has been published by Popular Publications. Actually, this is Dasu Vaidya's first attempt at performance writing. Writing within a certain word limit every week was not too difficult for the sensitive poet. There were many colorful experiences that were not reflected in poetry, bittersweet childhood memories and he had the poetic style needed to put it all into words. With all this gathered, it did not take long for the experiences that were eager to be expressed to find form. Only when the reader's name matches with the writing in the newspaper, the reader is united with the writer's experience and thought, then the writing becomes truly popular. Vaidya got such readership from the very first article 'Rang'. The collection contains fluid experiential essays that can be called prose poetry as well as ideological essays commenting on today's socio-political situation. Some are funny reminiscences and some are articles that introspect the reader. Most important are two letters, one addressed to Tamil writer Perumal Murugan and the other to playwright Vijay Tendulkar. The two letters have nothing to do with each other. Rather than writing about them, it is better for the readers to read them and think about them.