Hirava Bhan

कवितेच्या तळमळीने सर्जनाच्या ऊर्जेने व्यापक होत जाताना कवीची घालमेल होते, कस लागतो व शेवटी ऐरणीवर त्याची सांगता होते तिचा आस्वाद घेताना, ती किती खोलवर भिडलेय, भंडावून सोडतेय, निखळ आनंद देतेय, अस्वस्थ करतेय की अंतर्मुख करते याचाच विचार व्हावा आणि म्हणूनच ती चांगली किंवा वाईट ह्या दोनच निकषांवर दाद देऊन तिचा आस्वाद घ्यावा असं मला प्रामाणिकपणे वाटतंय, कारण कविता ही समीक्षातीत आहे असं मला नेहमीच वाटत आलंय. As the longing of the poem expands with the energy of the creator, the poet is confused, how it feels and finally ends on the mind. I honestly feel that it should be appreciated on two criteria, because I have always felt that poetry is in criticism.