Duschinha aani Chafyache Phul

'दुश्चिन्ह आणि चाफ्याचे फूल' ही भारत सासणे यांची कादंबरी पुस्तकरूपाने उपलब्ध नव्हती. याच कादंबरीवरून स्वतः लेखकानेच 'दुश्चिन्ह' नावाचे नाट्यरूपांतर केले आणि चाळीसाव्या राज्य नाट्यमहोत्सवात, औरंगाबाद केंद्रावर त्यास प्रथम पारितोषिकही प्राप्त झाले. ही नाट्यसंहिताही पुस्तकरूपाने उपलब्ध नव्हती. कादंबरी आणि त्याची झालेली नाट्यरूपांतरे स्वतंत्रपणे, वेगवेगळी पुस्तकरूपाने उपलब्ध असल्याची अनेक उदाहरणे मराठीत आहेत मात्र कादंबरी व त्याचे नाट्यरूपांतर (आणि त्यावरचे भाष्यही) एकत्र, एकाच ठिकाणी, एकाच पुस्तकात येण्याचा प्रयोग कदाचित या निमित्ताने मराठीत प्रथमच होत असावा. कादंबरी आणि नाट्यरूपांतर यातून एक साधे-सोपे पण अतिशय मार्मिक सूत्र वावरताना दिसते. माणसाच्या मनातला चांगुलपणा निघून गेला की, माणूस दुःखी होतो. ही दुःखं नाकारायलाही शिकलं पाहिजे... मनाच्या गाभाऱ्यात वावरणारी निराशावादी भूतं, प्रथम माणसांच्या वैचारिक पातळीवर परिणाम करतात, मग शरीरावर... त्यानंतर अस्तित्वाच्या पातळीवर अधःपतन घडवित राहतात.... चांगुलपणा 'गुडनेस' हा सुखाचा मंत्र असू शकेल अशी मांडणी लेखकाने वेधकपणे केलेली आहे. समाजाला अशा कल्याणकारी विचार-सूत्राची गरज असते...