Mitava

‘मितवा’ हे कवी ग्रेस यांचे आत्मपर ललितबंध आहेत. आत्मपरतेमुळे त्यांत आत्मचरित्रात्मक अंश प्राधान्याने आहेतच; पण चरित्रगात वास्तवात नेहमीच सत्य, स्वप्न व भास यांचे जातील संमिश्रण होत गेल्यामुळे कविप्रतिभेचा एक वेगळाच खाजगी आविष्कार या ललितबंधांमधून जाणवत राहतो. उदासी आणि असोशीच्या आवर्तांमध्ये मृगजळाची अभंग तृष्णा घुसळून निघावी तशी कवी ग्रेस यांची भाषा अनुभवांच्या उत्कट स्तरांना छेदत छेदत ‘भासचक्राचे तोल’ सांभाळताना दिसते. त्यामुळे क्वचितच स्वतःचेच उदात्तीकरण, क्वचित स्वतःचाच निषेध अशा परस्परविरोधी तणावांमधून कवीचा कठोर आत्मशोध त्यांच्या संवेदनशील मनाच्या अवघड चढउतारांची साक्ष पटवीत राहतो. ‘मी’ आणि ‘तू’ म्हणजेच कवी आणि कवीचे आयुष्य यांच्या अनेकपदरी संबंधांतून उद्भवणाऱ्या संघर्ष-नाट्यातील अतिशय उत्कट, आर्त आणि गंभीर स्वगत म्हणजे ‘मितवा’. 'Mitva' is the Atmapar Lalitbandha of Kavi Grace. Autobiographical elements are preferred in them because of self-reflection; But as the truth, dream and illusion are always mixed in the biography, a different private invention of the poet's talent is felt in these works. Poet Grace's language seems to maintain the 'balance of the wheel', intersecting the passionate layers of experience, as the unbroken longing of mirage penetrates the spirals of melancholy and anxiety. Hence, the poet's rigorous self-searching through conflicting tensions, rarely self-exaltation, rarely self-denial, bears witness to the complex ups and downs of his sensitive mind. 'Mitva' is a very passionate, ardent and serious soliloquy in the conflict-drama arising from the multifaceted relationship between 'I' and 'You' i.e. the poet and the poet's life.