Marathi Natak Ani Rangabhumi : Visave Shatak

नाट्यप्रयोगात शब्द, आवाज, मुद्राभिनय, हावभाव, शारीरिक हालचाली, रंगभूषा, शिरोवेष, वेषभूषा, आवश्यक वस्तू, नेपथ्य, प्रकाशयोजना, संगीत यांचा प्रत्यक्ष अनुभव आपण घेतो. नाटकाच्या संहितेत वरील गोष्टीची नोंद केलेली असते. मूळ संहिताकाराने तपशिलासह सर्व गोष्टी स्पष्ट केलेल्या नसल्या तर नाटकाचा दिग्दर्शक, नेपथ्यकार प्रकाशयोजक, नट अशी भर घालतात. तेव्हा नाट्यप्रयोगासाठी संहिता सिद्ध होते. ही संहिता म्हणजे नाट्यप्रयोग नव्हे. संहिता स्थापत्यविशारदाने काढलेल्या नकाशासारखी असते. ही संहिता अपूर्णच असते. नाट्यप्रयोगात ती पूर्ण होते. In theater practice, we get direct experience of words, voice, posture, gestures, body movements, costumes, headgear, costumes, props, props, lighting, music. The above is recorded in the code of the play. If the original scriptwriter has not explained everything in detail, the play director, screenwriter, lighting, nut adds. Then the Samhita is proved for theatrical experiment. This code is not a play. A code is like a map drawn by an architect. This code is incomplete. It is fulfilled in theatrical practice.