Haravalelya Vastucha Mithak

प्रफुल्ल शिलेदारांची कविता तिच्यात असलेल्या विलक्षण भाषिक पारदर्शीपणामुळे प्रथमदर्शनी अतिशय साधी वाटते. या संग्रहात कवी हरवलेल्या वस्तूचे एक मिथक निर्माण करतो आणि त्यांतून तो माणसाचे अव्याहतपणे सुरू असलेले वस्तुकरण आणि अनेक प्रकारचे हरवलेपण दाखवण्याचा प्रयत्न करतो. आधुनिक जगण्याला, संवेदनशीलतेला भिडण्याची क्षमता असलेले हे मिथक वेगवेगळ्या विषयसूत्रांशी संबंधित अशा कवितांमधून, वेगवेगळ्या लयी आणि वेगवेगळी संभाषिते यांमधून आकारास येते.

या संग्रहातील काही कविता व्यक्तींवर केंद्रित आहेत. दृष्यकलेबाबतचे अनेक संदर्भ कवितांमधून येतात. काही भाषालक्ष्यी कविता आहेत. काही कविता प्रेमानुभव व्यक्त करणाऱ्या वा परदेशातील अनुभवांचा आविष्कार करणाऱ्याही आहेत. वेगवेगळी स्थळे, वास्तू, नद्या, सांस्कृतिक-साहित्यिक वारसा व इतिहास कवेत घेत कवीची दृष्टी कशी सूक्ष्म आणि व्यापक होत गेलेली आहे याचा प्रत्यय आपल्याला येथे येतो.

नवलाईने टिपलेले वैविध्यपूर्ण महानगर, त्याला वेढणारा समुद्र, त्यातील ऋतू येथे दिसतात. वेगवेगळ्या धर्मांसह, विधींसह, कर्मकांडांसह या महानगराचे, त्यामधील ऐतिहासिक इमारतींचे, वेगवेगळ्या जातिजमातींनी, संस्कृतींनी, ताण्याबाण्यांनी उभारलेले, जगण्यातील सूक्ष्म सत्तासंबंधांच्या मुळापर्यंत जाणारे, अद्भुत व विलक्षण असे मिथक कवी आपल्या कवितेतून निर्माण करतो. अवघ्या सृष्टीकडे आणि समग्र जगण्याकडे कवी कसा सजगपणे, जिवंतपणे पाहतो आणि आपली मुळे विस्तारत आपल्या कवितेला कसा समृद्ध, संपन्न करतो ते या कवितेत स्पष्ट होते.

— वसंत पाटणकर At first glance, Prafulla Shiledar's poetry seems very simple due to its extraordinary linguistic transparency. In this collection the poet creates a myth of lost objects and through them he tries to show the continuous objectification of man and the many forms of lostness. This myth, which has the ability to touch modern life and sensibility, is shaped by such poems related to different themes, different rhythms and different dialogues.

Some of the poems in this collection focus on individuals. Many references to visual arts come from poetry. Some are linguistic poems. Some poems express love experiences or even invent experiences abroad. Here we get the impression of how the vision of the poet has become subtle and wide by taking different places, buildings, rivers, cultural-literary heritage and history in the poem.

The diverse metropolis captured by Navalai, the sea that surrounds it, its seasons are seen here. The poet creates wonderful and extraordinary myth of this metropolis with different religions, rituals, rituals, historical buildings in it, built by different castes, cultures, tribes, going to the root of micro power relations in life. It is clear in this poem how the poet looks at the creation and the whole life consciously and alive and how he enriches and enriches his poetry by expanding his roots.

— Vasant Patankar